ភរិយាអតីតប្រធានសហជីពសេរីកម្មករ លោក ជា វិជ្ជា មិនរំពឹងថា នឹងទទួលបានយុត្តិធម៌ពីរបបដឹកនាំបច្ចុប្បន្នទេ។ លោកស្រី ជា គឹមនី យល់ថា ល្គឹកណារដ្ឋាភិបាល នៅតែដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជារបស់លោក ហ៊ុន សែន នោះការស្វែងរកការពិត ចំពោះឃាតកម្មលើស្វាមីគាត់ នឹងមិនអាចលាតត្រដាងចេញជារូបរាងបានឡើយ។ មន្ត្រីសហជីព និងសង្គមស៊ីវិលផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សថា សំណុំរឿងឃាតកម្មនេះ គឺជាបន្ទុកនិងជាការទទួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការស្វែងរកឃាតកពិតមកទទួលទោស។
លោកស្រី ជា គឹមនី ដែលកំពុងរស់នៅប្រទេសហ្វាំងឡង់ អះអាងថា ថ្វីបើគ្មានសង្ឃឹមពីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាក្ដី ប៉ុន្តែសហគមន៍អន្តរជាតិ កំពុងយកចិត្តទុកដាក់សំណុំរឿងនេះ ដើម្បីស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនប្ដីគាត់និងគ្រួសារ។
លោកស្រី ជា គឹមនី មានប្រសាសន៍ថា ទោះបើរដ្ឋាភិបាលមិនអើពើស្វែងរកឃាតកពិតដែលបានសម្លាប់ប្ដីលោកស្រីក៏ដោយ ប៉ុន្តែសហគមន៍និងអង្គការអន្តរជាតិកំពុងធ្វើការស្រាវជ្រាវសំណុំរឿងនេះ ហើយលោកស្រីកំពុងសហការយ៉ាងជាប់លាប់ក្នុងដំណើរការស្វែងរកការពិត។ លោកស្រី ជា គឹមនី ថា មូលហេតុដែលសហគមន៍អន្តរជាតិមិនបោះបង់គ្រួសារលោកស្រី ដោយសារគេបានយល់ថា ប្ដីលោកស្រីគឺជាជនរងគ្រោះពិតប្រាកដក្នុងការងារតស៊ូមតិដើម្បីផលប្រយោជន៍កម្មករ។ ប៉ុន្តែលោកស្រីស្នើសុំលាក់អត្តសញ្ញាណស្ថាប័ននោះសិន៖ «បើនិយាយទៅការសម្លាប់គ្រួសារខ្ញុំនេះ រដ្ឋាភិបាលគេមិនរកមានអ្នកផ្សេងគេរក អ្នកណាដែលសម្លាប់ជា វិជ្ជា ហ្នឹង? ព្រោះអីគាត់ជាប្រធានសហជីពដែលឯករាជ្យមិនពុករលួយមិនចុះចូលក្នុងរដ្ឋាភិបាល គ្មានចំណុះចូលក្នុងគណបក្សនយោបាយណាទេ គឺជាសហជីពមួយឯករាជ្យគឺគេមិនបំបិទចោទទេ អ៊ីចឹងការងារហ្នឹងគឺគេនឹងធ្វើទៅមុខទៀត»។
លោក ជា វិជ្ជា អតីតប្រធានសហជីពសេរីកម្មករ ដែលកម្មករចាត់ទុកថា ជាមេសហជីពដ៏ក្លាហាន ត្រូវបានខ្មាន់កាំភ្លើងបាញ់សម្លាប់នៅតូបលក់កាសែត កែងរបងវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ខណៈលោកកំពុងអានកាសែត វេលាម៉ោង៩ព្រឹក កាលពីថ្ងៃទី២២ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៤។ គ្រានោះ ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងជួបវិបត្តិនយោបាយរវាងគណបក្សចំនួន៣ ដែលជាប់គាំងមិនអាចបង្កើតរដ្ឋាភិបាលបាន ក្រោយពេលបោះឆ្នោតជាតិឆ្នាំ២០០៣ ដែលគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច និងគណបក្សគណបក្ស សម រង្ស៊ី បានប្រកាសជំទាស់មិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលឆ្នោតដែលគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាឈ្នះ។
លោក ជា វិជ្ជា តែងតែដឹកនាំកម្មករធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីសិទ្ធិសេរីភាព និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា និងទាមទារឱ្យកម្មករហ៊ានតវ៉ាចំពោះថៅកែរោងចក្រដើម្បីកុំឱ្យជិះជាន់កម្លាំងពលកម្មកម្មករក្នុងវិស័យកាត់ដេរ។
មុនឃាតកបាញ់សម្លាប់ លោក ជា វិជ្ជា បានទទួលសារក្នុងទូរស័ព្ទដៃរបស់លោក គំរាមផ្ដាច់ជីវិត នៅក្នុងខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៣ បន្ទាប់ពីលោកប្រកាសឱ្យសមាជិកសហជីពសេរីកម្មករទាំងអស់គាំទ្រគណបក្ស សម រង្ស៉ី។ លោកបានប្ដឹងទៅប៉ូលិសព្រហ្មទណ្ឌរាជធានីភ្នំពេញ ស្របពេលលោកនៅតែបន្តសកម្មភាពការងារតស៊ូមតិដឹកនាំកម្មករធ្វើបាតុកម្មជាធម្មតា។ ប៉ុន្តែប៉ូលិសឆ្លើយថា មិនហ៊ានចាត់ការទេ ព្រោះអ្នកគំរាមនោះជាមន្ត្រីមានឋានៈធំខ្ពស់ ហើយមន្ត្រីប៉ូលិសរូបនោះ បានណែនាំឱ្យលោក ជា វិជ្ជា ត្រូវរកកន្លែងមានសុវត្ថិភាព។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក ជា វិជ្ជា មិនព្រមចាកចេញពីប្រទេសកម្ពុជា តាមការស្នើសុំរបស់អង្គទូតនានាឡើយ ព្រោះលោកចង់តស៊ូដើម្បីផលប្រយោជន៍កម្មករ សិទ្ធិសេរីភាព និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា។
ថ្វីបើលោកមានការតស៊ូលះបង់ជីវិតបែបនេះក្ដី គិតមកពេលនេះ មានរយៈពេល ១៧ឆ្នាំហើយ ដែលសំណុំរឿងឃាតកម្មដ៏កក្រើកមួយនេះ នៅមិនទាន់ត្រូវបានរបបក្រុងភ្នំពេញ វែកមុខរកឃាតកឃើញនៅឡើយ។ របបនេះរងការរិះគន់ថា បានព្យាយាមបង្កើតឃាតកសិប្បនិមិត្ត គឺលោក ប៊ន សំណាង និងសុខ សំអឿន ដើម្បីរំងាប់ចិត្តសាធារណជន។
អតីតស្នងការរាជធានីភ្នំពេញ លោក ហេង ពៅ ធ្លាប់ប្រាប់កាសែតបរទេស មុនពេលលោក ហ៊ុន សែន មិនទាន់ចាប់ខ្លួនលោកពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នៅក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៦ ថា អតីតអគ្គស្នងការនគរបាលជាតិកម្ពុជា លោក ហុក ឡងឌី បានបញ្ជាឱ្យលោកចាប់ សុខ សំអឿន និង ប៊ន សំណាង។ តែមន្ត្រីលោក ហ៊ុន សែន បានបដិសេធការអះអាងរបស់លោក ហេង ពៅ នៅពេលនោះ។ កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៧ លោក ហេង ពៅ បាននិយាយទីកាន់អ្នកសារព័ត៌មាននៅក្នុងបរិវេណតុលាការកំពូលថា អ្នកសារព័ត៌មាននឹងបានដឹងថា នរណាបាញ់សម្លាប់លោក ជា វិជ្ជា នៅថ្ងៃអនាគត។
កាលពីឆ្នាំ២០១៥ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានបញ្ជាឲ្យបង្កើតគណៈកម្មការអន្តរក្រសួងស៊ើបអង្កេតពិសេសលើឃាតកម្មសម្លាប់លោក ជា វិជ្ជា និងមេសហជីពពីររូបផ្សេងទៀត គឺលោក ហ៊ី វុទ្ធី និងលោក រស់ សុវណ្ណារ៉េត។ ប៉ុន្តែនៅចុងឆ្នាំ២០១៧ ក្រសួងមហាផ្ទៃក៏បានផ្ទេរឯកសារនិងការស្រាវជ្រាវឲ្យទៅក្រសួងការងារវិញ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ មិនទាន់ឃើញមានបង្ហាញលទ្ធផល ឬការវិវឌ្ឍនៃដំណើរការស៊ើបអង្កេតសំណុំរឿងនេះថា យ៉ាងណានៅឡើយ។
ប្រធានអង្គភាពអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល លោក ផៃ ស៊ីផាន បានសារភាពថា រដ្ឋាភិបាលគ្មានលទ្ធភាពស៊ើបអង្កេតរឿងនេះទៀតទេ។ លោកថា ប្រសិនបើនរណាចង់បានយុត្តិធម៌សម្រាប់លោក ជា វិជ្ជា ពួកគេត្រូវស្វែងរកភស្តុតាងថ្មីៗ ដាក់ជូនតុលាការដោយខ្លួនឯង។
អនុប្រធានសហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករ លោក ម៉ាន់ សេងហាក់ តែងតែដឹកនាំកម្មករសហជីពធ្វើពិធីរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធលោក ជា វិជ្ជា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ លោកថ្លែងថា ដើម្បីបញ្ចប់ការអូសបន្លាយការស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនជនរងគ្រោះ គឺទាល់តែទាំងអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាល និងតុលាការមានឆន្ទៈពិតប្រាកដទើបអាចរកឃាតកពិតឃើញ៖ «ខ្ញុំយល់ឃើញថា ការសម្លាប់មេដឹកនាំសង្គមស៊ីវិលអ្នករិះគន់ហ្នឹងគឺជាបន្ទុករបស់រដ្ឋាភិបាលមិនមែនបន្ទុករបស់ជនរងគ្រោះទេ ពីព្រោះអាជ្ញាធរត្រូវតែការពារប្រជាពលរដ្ឋហើយ បើបន្ទុកហ្នឹងទៅប្រជាពលរដ្ឋវិញវាហាក់ដូចជាប្រទេសហ្នឹងពុំមានមេដឹកនាំល្អទេ»។
ទាក់ទងតៅនឹងបញ្ហានេះ ទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់អង្គការសម្ពន្ធភាពការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា ហៅកាត់អង្គការច្រាក (CHRAC) លោក រស់ សុដ្ឋា ថ្លែងថា យុត្តិធម៌អាចមានទាល់តែមានការផ្លាស់ប្ដូរនយោបាយដឹកនាំប្រទេស នយោបាយបង្រួបបង្រួមជាតិ លើកកម្ពស់យុត្តិធម៌សង្គម និងប្រជាធិបតេយ្យក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទើបអាចបញ្ចប់វប្បធម៌និទ្ទណ្ឌភាពបាន៖ «ដូច្នេះរាជរដ្ឋាភិបាលដែលធ្លាប់តែមានការគាំទ្រសិទ្ធិមនុស្សនោះដែរ ធ្វើយ៉ាងម៉េចអោយសង្គមខ្មែរយើងពិតជាបានដើរទៅតាមគោលនយោបាយអន្តរជាតិនិងជាតិដែលលើកស្ទួយសិទ្ធិមនុស្សនិងរបបប្រជាធិបតេយ្យ»។
លោក រស់ សុដ្ឋា មានមតិទៀតថា ការលះបង់របស់លោក ជា វិជ្ជា គឺជាគំរូវីរភាពមួយក្នុងការជ្រោមជ្រែងរបបប្រជាធិបតេយ្យឲ្យកើតមានពិតសម្រាប់ប្រទេស និងជាគំរូល្អមួយដល់កម្មករនិងអ្នកប្រជាធិបតេយ្យទាំងឡាយ។
ភរិយាលោក ជា វិជ្ជា និងកូនស្រីទាំងពីរដែលនិរទេសខ្លួនទៅរស់នៅប្រទេសហ្វាំងឡង់ ដែលទន្ទឹងរង់ចាំពន្លឺយុត្តិធម៌ ១៧ឆ្នាំមកហើយ នឹងមិនអស់សង្ឃឹមនោះទេ ពួកគេរំពឹងថា សហគមន៍អន្តរជាតិនឹងជ្រោមជ្រែងលាតត្រដាងការពិតនៅថ្ងៃណាមួយជាក់ជាមិនខាន៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
From ព័ត៌មានថ្មីៗ | RFA
via_IFTTT
0 Comments